نیم مرده

بشنو حکایتی ز شکر خوشتر و بدانک چون شمع نیم مرده نه تن دارم و نه تاب

ای گلبن زرد نیم مرده وی باغچهٔ خزان رسیده

به نزدیک قلواد شد چون شرار بدو گفت کای نیم مرده سوار

نیش شکستگی به سویدای دل رسید این خون نیم مرده چکیدن گرفت باز

از بعد ساعتی با چراغی نیم مرده بیرون آمد و آواز داد که درآی و مپای که رنجها بسر آمد و گنجها بدر، چون هر دو از شارع قدیم بحریم آمدیم، مرا در گوشه ای بنهاد و در بیغوله ای بنشاند و خود با عروس ببازی و با کودکان بطنازی مشغول شد.

به کردار چراغ نیم مرده که هر ساعت فزون گرددش روغن

گروهی شکسته سر و پای و دست گروهی دگر نیم مرده چو مست

گلهای بهار نیم مرده از نرگس نیم زندهٔ تو

تا به شب بی‌خویش بود و بعد از آن نیم مرده بازگشت از غیب جان

زرد و لرزان و نیم مرده ز غم راست همچون چراغ دزد نیم