نویری

معنی کلمه نویری در لغت نامه دهخدا

نویری. [ ن ُ وَی ی ] ( اِخ ) احمدبن عبدالوهاب بن محمدبن عبدالدائم بن منجی بکری قرشی کندی ، ملقب به شهاب الدین و معروف به نویری کندی ، از علما و مورخان و خطاطان برجسته مصر است. به سال 677 هَ. ق. در قریه نویره از قراء صعید ادنی در مصر تولد یافت و به سال 732 یا 733 درگذشت. از تألیفات اوست : کتاب نهایةالارب فی فنون الادب در 30 جلد. ( از ریحانة الادب ج 4 ص 253 ). و رجوع به الدررالکامنةج 1 ص 197 و کشف الظنون و قاموس الاعلام ج 6 ص 6424 شود.

معنی کلمه نویری در فرهنگ فارسی

احمد بن عبد الوهاب بن محمد بن عبدالدائم بن منجی بکری قرشی کندی ملقب به شهاب الدین و معروف به نویری کندی از علما و مورخان و خطاطان برجسته مصر است ٠ به سال ۶۷۷ هجری قمری در قریه نویره از قرائ صعید دانی در مصر تولد یافت و بسال ۷۳۲ یا ۷۳۳ درگذشت ٠ از تالیفات اوست کتاب نهایه الارب فی فنون الادب رد ۳٠ جلد ٠

جملاتی از کاربرد کلمه نویری

جغرافی دانانی از ایران و جهان عرب مانند ابن خردادبه، آل مسعودی، شهاب الدین نویری و دیگران یادداشت‌هایی را درمورد شیلا به جای گذاشتند.
غیر از قرآن که مهم‌ترین منبع اسلامی در ادبیات منثور است، آثار اندکی در این زمینه در قرن اول هجری گزارش شده‌است که شامل احادیث نبوی و حتی احادیث جعلی است. این نثرها بیشتر به صورت روان و بی‌پیرایه و به صورت زبان گفتاری است. دیگر آثار منثور، خطبه‌ها هستند. مشهورترین آنها خطبه‌های علی بن ابی‌طالب است که دارای نثری فاخر و آهنگین و مسجع بودند. نامه‌ها و پیمان‌نامه‌ها نیز دیگر آثار منثور هستند که به امور سیاسی و اجتماعی بیشتر متمایل هستند و جزئی از ادبیات اسلامی محسوب می‌شوند. تمام ادبیات اسلامی، به این موارد محدود می‌شوند. بعدها دین تأثیرات دیگری نیز بر ادبیات عرب گذاشت. برای مثال نویری در نهایة الارب در بیان «فنون کتاب‌نویسی»، به «فن داستان‌ها و روایت‌های دینی» پرداخته‌است.