نوپیشه. [ ن َ / نُو ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) کسی که تازه به شغلی مشغول گردیده. شاگرد مبتدی. ( فرهنگ فارسی معین ). تازه کار : این نوپیشه را گفتند که این را گردن بزن. ( تذکرة الاولیاء ).
جملاتی از کاربرد کلمه نوپیشه
چند روز با ایشان می‌بود تا روزی کاروانی برسیدند. آن کاروان را بزدند. یکی را از این کاروانیان که مال بسیار بود او را بیاوردند. این نوپیشه را گفتند: