نوبیه
معنی کلمه نوبیه در فرهنگ فارسی
جملاتی از کاربرد کلمه نوبیه
میانگین ارتفاع بیابان نوبیه از سطح دریا ۵۰۰ متر است. بلندترین نقطهٔ این بیابان کوه اودا با ارتفاع ۲٬۲۵۹ متر است. این بیابان به صورت فلات است که ارتفاع آن به تدریج از شرق به غرب از ۱٬۰۰۰ به ۳۵۰ متر کاهش می‌یابد. در قسمت غربی بیابان کوه‌های تک‌افتاده‌ای تا ارتفاع ۱٬۲۴۰ متر وجود دارد. در شرق، صخره‌های باستانی سپر نوبی-عربی و ماسه‌سنگ‌های دیده می‌شوند که در غرب بیابان زیر ماسه‌ها پنهان شده‌اند.
رود نیل، درست پیش از انحنای بزرگ خود، با بیشترین آبشارهای خود در گذر از بیابان نوبیه روبه‌رو می‌شود.
نوبی‌ها در سودان امروزی (جنوب مصر) دیگر گروه مرتبط به مصریان باستان بودند. شواهد باستان‌شناسی و تاریخی از تعاملات بین جمعیت مصر و نوبیه از حدود ۵۰۰۰ سال پیش وجود دارد. مطالعه‌ای بر روی شصت و شش نفر از نوبی‌های باستان تماس قابل توجهی میان ایشان و مصریان را نشان داده است و حدود ۵۷٪ از اجداد عصر نوسنگی/برنز این افراد به شام باستان می‌رسند. این جریانِ ژنی از اجداد شامی با شواهد باستان‌شناسی مطابقت دارد و مدرکی است بر تحرکاتی که حدود ۷٬۰۰۰ سال پیش روی داده است.
بزرگ‌ترین شهر بیابان نوبیه بور سودان است که در انتهای شرقی کویر، در کنار دریای سرخ واقع شده‌است.
این منطقهٔ خشک، ناهموار و صخره‌ای و دارای تپه‌های شنی است. همچنین مسیل‌های زیادی در بیابان نوبیه دیده می‌شود که پیش از رسیدن به رود نیل از بین می‌روند. میانگین بارندگی سالانه در کویر نوبیه کمتر از ۱۳۰ میلی‌متر است.
در ۷ اکتبر ۲۰۰۸، شهاب‌سنگ ۲۰۰۸ تی‌سی۳ بر فراز بیابان نوبیه منفجر شد و آسمان این بیابان بسیار روشن شد و مردم صدها کیلومتر دورتر از دیدن این نور خبر دادند.
دیگر شهرهای مهم بیابان نوبیه عَطبره در کنار رودخانه‌ای به همین نام و همچنین مَصَوَع در ساحل دریای سرخ هستند. شهر ابیدیا در کنار رودخانهٔ نیل واقع شده‌است.
بیابان نوبیه از بسیاری جهات بر تمدن مصر باستان تأثیر گذاشت. بازرگانان مصر باستان برای خرید طلا، پارچه، سنگ، مواد غذایی و چیزهای دیگر از تمدن باستانی نوبیه از بیابان نوبیه می‌گذشتند.
بیابان نوبیه (عربی: صحراء النوبة) در منطقه شرقی صحرای بزرگ آفریقا قرار دارد و تقریباً ۴۰۰ کیلومتر مربع از شمال‌شرق سودان و شمال اریتره را، میان نیل و دریای سرخ دربر‌می‌گیرد. ساکنان بومی منطقه نوبی‌ها هستند.
از جمله نام‌های او سبیکه، سکن مریسیه، نوبیه (احتمالاً صورت تصحیف شده سبیکه)، خیزران (نامی که علی بن موسی الرضا به او داد)، دُرّه (نامش به هنگام پیش از ازدواج[نیازمند منبع])، ریحان و قبطی و مکنی به «ام‌الحسن» است.