نوبه زن

مردان علوی هفت تن، درگاه او را نوبه زن خصمان سفلی چار زن، پیشش پرستار آمده

آن را که چار بالش عزت میسر است گو پنج نوبه زن که شهِ هفت کشور است

باد با دست تهی بر سر خس تاج نه است ابر با دامن تر بر دل گل نوبه زن است

به موسم گل رعنا ز ابر تر دامن قضاش نوبه زن ملک بحر و بر سازد