نو سفر

او سفر ها دیده و من نو سفر در دو چشمم ناصبور آمد نظر

نظاره بود نو سفر آشیان که باز آمد ز گلشن دل و در چشم تر نشست

دی قاصد دلبر ز در حجره درآمد وآورد مرا مژده، که آن نو سفر آمد

سرچشمه صحرای جنون زهره شیرست خود را ز پی نو سفر دل برسانم

شعله از عاقبت سیر شرر بیخبرست چه خبر ما ز دل نو سفر خود داریم

هنوز نو سفر خواریم چه چاره کنم به خویش تهمتی از اعتبار می بندم

نزدیک گشته محمل آن ماه نو سفر کز دل رسد به گوش صدای جرس مرا

افغان چو جرس خاست (سحاب) از همه دلها بنشست به محمل چو مه نو سفر ما

نمی آید ز من همراهی هر نو سفر صائب رفیقی پای در راه طلب فرسوده می خواهم