نه حصار

هم بگذرانم از سر این هفت، مرد تیغ هم بر جهانم از سر این نه حصار اسب

به غیر رخنه دل رخنه دگر صائب پی نجات درین نه حصار نتوان دید

بر قلهٔ نه حصار مینا جز قدر تو دیدبان مبینام

فریب عشرت دنیا مخور که بی دردی است برون نرفته ازین نه حصار خندیدن

چگونه شیشه دل ایمن از شکست شود؟ که سنگ حادثه زین نه حصار می بارد

یک نقش پاست در قدمش، نازد از چه رو؟ عزمش پی گشودن این نه حصار دست

خواب گران غفلت دارد ترا زمین گیر چون آه راست کن قد زین نه حصار بگذر

ملک دلها خراب گشت سلیم تا شد این نه حصار آبادان

ازان به جیب کشم سر، که غیر رخنه دل ره برون شد ازین نه حصار نیست مرا

ترک آن ترک حصاری گیر کز این نه حصار نگذرد پوینده از ترک حصاری داشتن