نمک سوده

خیربادش ریخت بر زخم دلم مشت نمک سوده الماس را مرهم به داغم کرد و رفت

هست فریادی ز داغ آتشین ما نمک سوده الماس زخمی از دل ناسور ماست

صائب آن بلبل مستم که ز شیرین سخنی نمک سوده به داغ دل محشر زده ام

خیال لعل تو از دل کجا رود، هیهات نمی توان نمک سوده از کباب گرفت