نمره دادن

و نکتهٔ آخر اینکه اولاً نه تنها هیچ روایت تاریخی، یک تاریخ نهاییِ مبتنی بر واقعیت نیست، بلکه بهتر است که مورخانِ بیشتری، در زمان‌های مختلف، و از منظرهای متفاوتی، تاریخِ یک دورهٔ خاص و یک مسئلهٔ خاص را بکاوند و آن را بازسازی کنند تا بدین طریق به روایت‌های تاریخی بهتری دست یابیم. در واقع همهٔ این روایت‌های تاریخی به نوعی مکمل یکدیگرند؛ ثانیاً هر روایت تاریخی و هر بازسازیِ تاریخی قابل نقد است، چراکه آنها از جنس گزاره‌های تاریخی هستند، نه آنچه به واقع در تاریخ رخ داده‌اند؛ ثالثاً «کار مورخ نمره دادن به گذشته نیست، بلکه درک و فهمیدن آن است.»[۴]

در آموزش مستقیم، از کودک می خواهند که از راههای مختلف دانسته های خود را باز کند، در واقع بدین گونه از او بطور مستقیم امتحان می کنند و با نمره دادن میزان دانسته های او را می سنجند. در آموزش مستقیم کودک مقید و محدود است. باید بنشیند، مشاهده کند، گوش بدهد، یاد بگیرد، تمرین کند و در چارچوب معینی فعالیت داشته باشد.

محمدجعفر امیرمحلاتی (زادهٔ ۱۳۳۱ در تهران) استاد دانشگاه و دیپلمات سابق ایرانی است. او از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۶۸ سفیر ایران در سازمان ملل متحد بود. محلاتی از امنای بنیاد فرهنگی ایلکس است و سابقاً در بخش مطالعات خاورمیانه و شمال آفریقا در کالج ابرلین تدریس می‌کرد. در پی کارزای که فعالانِ ایرانی مقیم خارج از کشور علیه تدریس او در کالج ابرلین به راه انداخته بودند و پس از افشای متهم شدن او به این که زمانی در دانشگاه کلمبیا به ازای نمره دادن به یک دانشجو از او رابطه جنسی مطالبه می کرده، ابرلین وی را در اواخر ۲۰۲۳ از سمت عضو هیئت علمی معلق کرد و به مرخصی بدون حقوق فرستاد.