نقاده

زوایده (به عربی: الزوايدة)، روستایی از توابع نقاده در استان قنا و کشور مصر است.

ایا نقاده اعمال تو همه تزئین و یا خلاصه اخلاق تو همه تهذیب

مرکز نیایش‌کنندگان ست در جایی بود که نوبه نام داشت و بعدها ئومبوس نام گرفت. او در دو معبد ئومبوس (یکی در نزدیکی نقاده و دیگری در نزدیکی کوم أمبو) مورد پرستش قرار می‌گرفت. همچنین در مصر علیا در معبدی به نام اوکسیریوس در نزدیکی الفیوم مورد پرستش قرار می‌گرفت. در عصر جدید، معبد ست مربوط به این الوهیت تأسیس شده‌است. ئومبوس که در مصر علیا قرار داشت و با این همه نیایش‌کنندگان این کیش همانند نیایشگران حوروس در سراسر مصر پراکنده بودند. به نظر می‌رسد که در آغاز بین این کیش و کیش‌های اوزیریس و ایزیس رقابت اندک و احتمالاً همه آنان از یک خانواده بودند.

چندین شهر کوچک و بزرگ در این دوره در کناره نیل به وجود آمدند. سده‌ها جنگ و نبرد اما مصر علیا را به سه منطقه اصلی تقسیم کرد: تینیس، نقاده، و نخن. به دلیل قرار گرفتن در میان دو شهر دیگر، نقاده نخستین شهری بود که سقوط کرد. پس از سقوط نقاده، تینیس توانست همه مصر سفلی را به تصرف خود درآورد. روابط تینیس و نخن نامشخص است ولی این احتمال هست که این دو شهر به گونه مسالمت‌آمیز متحد شده باشند و پادشاهان تینیسی فرماندهی هر دو منطقه را در دست گرفته باشند. فرمانروایان شهر تینیس در گورستان ام‌القعاب در ابیدوس به خاک سپرده شده‌اند.

دنفیق (به عربی: دنفيق)، روستایی از توابع نقاده در استان قنا و کشور مصر است.

تمدن نقاده طیف وسیعی از کالاهای مادی به جا گذاشته است که نشان دهندهٔ افزایش قدرت و ثروت طبقات حاکم است. این یافته‌ها اقلام شخصی زندگی روزمرهٔ مردم آن را نیز مشخص می‌کند؛ این اقلام شامل شانه‌ها، مجسمه‌های کوچک، سفالینه‌های منقش، گلدان‌های تزئینی سنگی با کیفیت، پالت‌های آرایشی و جواهرات زرین، لاجوردی و عاج هستند. آن‌ها همچنین لعاب سرامیکی ابداع کردند که تا دورهٔ رومی‌ها برای تزئین فنجان‌ها، طلسم‌ها و مجسمه‌ها به وفور استفاده می‌شد. استفاده از نمادهای مکتوب در آخرین مرحلهٔ تاریخ پیشاسلسله‌ای آغاز شد که در نهایت سامانهٔ خطی هیروگلیفی کاملی برای نوشتن زبان مصری باستان از آن پدید آمد.

خطاره (به عربی: الخطارة)؛ روستایی از توابع نقاده در استان قنا و کشور مصر است.