نغمه گر

معنی کلمه نغمه گر در لغت نامه دهخدا

نغمه گر. [ ن َ م َ / م ِ گ َ ] ( ص مرکب ) نغمه سرا. نغمه پرداز. نغمه طراز. سراینده :
بلبل نغمه گر از باغ طرب شد به سفر
گوش بر نوحه زاغان به حضر بگشائید.خاقانی.

معنی کلمه نغمه گر در فرهنگ فارسی

نغمه سرا ٠ نغمه پرداز ٠ نغمه طراز ٠ سراینده ٠

جملاتی از کاربرد کلمه نغمه گر

گشته با شور حسینی، نغمه گر کسوت عباسیان کرده به بر
در گلستان حقائق که خرد خاموش است بلبل نغمه گر و طوطی خوش گفتاریم
گرستم زمانی بر او زار زار بران گل شدم نغمه گر چون هزار