نعمت ده

معنی کلمه نعمت ده در لغت نامه دهخدا

نعمت ده. [ ن ِ م َ دِه ْ ] ( نف مرکب ) روزی دهنده. رزق رساننده. مقابل نعمت خور و نعمت خواره :
نعمت ده و پایگاه سازت
سرسبزکن و سخن نوازت.نظامی.

بر چار سوی عنصر، خوان سخن مهمان دستی قلبی دارد، نعمت ده مدحت خر

حرمت کن و حرمت بین نعمت ده و نعمت بین رحمت کن و رحمت بین‌هاده چه به درویشان