معنی کلمه نعار در لغت نامه دهخدا
نعار. [ ن َع ْ عا ] ( ع ص ) نافرمان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). عاصی. ( متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). || حیله گر فتنه دوست. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). حیله گر سختکوش در فتنه انگیزی . ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). عاصی سختکوش در فتنه انگیزی. ( از المنجد ): رجل نعار؛ مردی فتنه انگیز. ( مهذب الاسماء ). و هی نعارة. ( المنجد ). || سخت فغان. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). صیحه کننده و سخت فغان. ( ناظم الاطباء ). صیاح. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ) ( از متن اللغة ). || عِرْق نعار؛ رگی که خون بسیار رود ازآن. ( مهذب الاسماء ). رگی که خون جوشد از وی. ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ) ( ناظم الاطباء ) ( ازمتن اللغة ). نعور. ناعر. ( متن اللغة ). || زخمی که از آن خون فوران کند: جرح نعار. ( اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || ( اِ ) پرنده ای است شبیه به کناری سبز که صدائی نازک دارد. ( از المنجد ).