نظام الدین شامی
معنی کلمه نظام الدین شامی در فرهنگ فارسی
از شاعران و فضلای قرن هشتم و اوایل قرن نهم تبریز و قدیمی ترین مورخان عصر تیموری است . او را شنب غازانی نیز گویند . وی در بغداد می زیست و بسال ۷۹۵ هجری قمری چون امیر تیمور آن ولایت را تصرف کرد بخدمت او پیوست و بسال ۸٠۴ به فرمان امیر تیمور به ضبط و قایع ایام سلطنت او پرداخت و کتاب ظفر نامه را تصنیف کرد و چند سال بعد هنگامی که تیمور عزم سمرقند کرد رخصت طلبید و به موطن خویش تبریز باز گشت و بقیت عمر را در آنجا بسر برد . بجز ظفر نامه مطابق تحقیق آقای حکمت نظام الدین دو کتاب دیگر هم تصنیف کرده است : نخستین ریاض الملوک فی ریاضات السلوک که بنام سطلان اویس مصدر است وانشائی پر تکلف و اغلاق دارد دیگری تلخیصی است از کتاب بلوهر و بیوذاسف که بنام سلطان احمد بهادر خان موشح است .
جملاتی از کاربرد کلمه نظام الدین شامی
سعادت نامه یا روزنامه غزوات ھندوستان ظاھراً قدیمی ترین متن تاریخی در بیان سوانح بخشی از احوال تیمور ست۔ کارل استوری، فلیکس تائور و ھانس روبرت رویمر و سعید نفیسی و عباس زریاب و احمد منزوی به این تألیف اشارہ کردہ اند و بنا بر بعضی از آن پژوھشھا نظام الدین شامی اغلب مندوجات این کتاب را در ظفر نامه ٔ خود وارد کردہ و از آنجا به زبدۃ التواریخ حافظ ابرو و کتب دیگر رسیدہ است۔