معنی کلمه نصرت الدوله فیروز در دانشنامه آزاد فارسی
نُصرت الدّوله، فیروز (تهران ۱۲۶۸ـ سمنان ۱۳۱۶ش)
(یا: فیروز فیروز) ملقب به نُصرت الدّوله از رجال معروف دورۀ قاجار و پهلوی. فرزند ارشد عبدالحسین میرزا فرمانفرما بود و در ۱۲۷۸ش برای ادامۀ تحصیل به بیروت رفت و چهار سال بعد به ایران آمد و لقب «نصرت الدوله» و نیابت حکومت کرمان را یافت . پس از دو سال دوباره راهی اروپا شد و در پاریس در رشتۀ حقوق و علوم سیاسی لیسانس گرفت . پس از بازگشت به ایران ، معاون وزارت عدلیه (از ۱۲۹۵ تا ۱۲۹۶ش)، وزیر عدلیه (۱۲۹۷ ش) و وزیر امور خارجه (۱۲۹۸ش) شد. وی وزیر خارجه دولت وثوق الدوله و از عاقدان قرارداد ۱۹۱۹ بود و در همان سال ، برای جلب موافقت احمدشاه با قرارداد، به اروپا رفت ، اما در این امر توفیقی نیافت . در ۱۲۹۹ش به ایران بازگشت و از مرز کرمانشاه به لردکرزن ، وزیر امور خارجه انگلیس ، نوشت که تا رسیدن او به تهران از بروز هر واقعه ای جلوگیری کند. به همین سبب ، به محض رسیدن به تهران ، سیدضیاءالدین طباطبایی او را دستگیر کرد و به اتفاق برادر وی، سالار لشکر، به زندان انداخت. اما پس از سقوط حکومت سیدضیاءالدین ، از زندان آزاد و در ادوار چهار، پنج و شش مجلس شورای ملی از کرمانشاه به نمایندگی انتخاب و از ۱۳۰۳ تا ۱۳۰۴ش والی فارس شد و در ۱۳۰۴ش به توصیۀ سیدحسن مدرس وزیر عدلیه شد. او و داور و تیمورتاش ، در به قدرت رسیدن رضاخان مؤثر بودند. وی در ۱۳۰۵ش به وزارت مالیه رسید، اما در ۱۳۰۸ش به جرم دست داشتن در شورش عشایر فارس به چهار ماه زندان و محرومیت از امور دولتی محکوم شد. از ۱۳۰۹ تا ۱۳۱۵ش در منزلش تحت نظر بود و در این سال، بار دیگر به زندان سمنان منتقل و در دی ماه سال بعد به طرز فجیعی کشته شد. وی را در گورستان ابن بابویه تهران به خاک سپردند.