مینو سرشت

معنی کلمه مینو سرشت در لغت نامه دهخدا

مینوسرشت. [ س ِ رِ ] ( ص مرکب ) که سرشتی مانند مینو دارد. که طبیعتی مانند بهشت دارد. دارای سرشت و طبیعت بهشت. دارای خلقت بهشت. توسعاً به معنی زیبا و خرم :
درآمد به آن شهر مینوسرشت
که ترکانش خوانند لنگر بهشت.نظامی.در آن خرم آباد مینوسرشت
فروماند حیران ز بس آب و کشت.نظامی.زمانه به کردار باغ بهشت
زمین از گل و سبزه مینوسرشت.نظامی.|| خوب صورت. مینوپیوند. ( آنندراج ). رجوع به مینوپیوند شود. || آسمانی طبیعت و آسمانی خوی. ( ناظم الاطباء ).

معنی کلمه مینو سرشت در فرهنگ فارسی

که سرشتی مانند مینو دارد که طبیعتی مانند بهشت دارد

معنی کلمه مینو سرشت در فرهنگ اسم ها

اسم: مینو سرشت (دختر) (فارسی) (تلفظ: minu seresht) (فارسی: مینوسرشت) (انگلیسی: minu seresht)
معنی: آن که یا آنچه طبیعتی مانند بهشت دارد

جملاتی از کاربرد کلمه مینو سرشت

یکی سنگ مینا‌ی مینو سرشت به زیبایی و خرمی چون بهشت
ندانم در این دیر مینو سرشت مسلم چرا شد بقا در بهشت
به یک سوی اهواز مینو سرشت که سبز است و خرم چو باغ بهشت
که ای پور بیمار مینو سرشت بهشت آفرینم نه مرغ بهشت
درآمد به آن شهر مینو سرشت که ترکانش خوانند لنگر بهشت
در آن خرم آباد مینو سرشت فرو ماند حیران ز بس آب و کشت
بمان خرم ای خاک مینو سرشت که در چشم ما خوشتری از بهشت
رده در رده حور مینو سرشت ستاده به گلزار خرم بهشت
شب دوش عیسای مینو سرشت مرا داده بد مژده سوی بهشت