میرحسن

معنی کلمه میرحسن در لغت نامه دهخدا

میرحسن. [ ح َ س َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان جلالوند بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان ، واقع در 84هزارگزی جنوب کرمانشاه با 130 تن سکنه. آب آن از چشمه و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5 ).

معنی کلمه میرحسن در فرهنگ فارسی

دهی است از دهستان جلالوند بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان

جملاتی از کاربرد کلمه میرحسن

جزیره‌های این تالاب عبارتند از میان‌پشته، میان‌پشته کول، طالقانی، قلم‌گوده بزرگ، قلم‌گوده کوچک، میان‌گوده ، مارا گوده، اکبرآباد، آبکنار، چراغ‌پشتان، خشکی، سید کاظم باغ، پیل علی‌باغ ، میرحسن باغ.
اولین خان این خانات میرجمال الدین خان از یاران نزدیک نادرشاه و آخرین آن‌ها میرحسن خان بود.پایتخت این خان‌نشین، شهر لنکران و مردم این خانات را تالش‌ها تشکیل می‌دادند.
حاکم مراغه که توانایی مقابله تا در خود نمی‌دید از مراغه فرار نموده و تمامی اسب‌های اصیل شاه صفوی بدست میره‌بیگ افتاد. پس از این پیروزی میره‌بیگ از جانب شاه عثمانی لقب «پاشا» یی و حاکمیت مراغه را می‌گیرد. میرحسن که پسرعموی امیره‌پاشا (میره‌بیگ دوم) بود، هنگامی که امیره‌پاشا مشغول جنگ بود، نزد سلطان عثمانی رفته و نواحی دریاز را متصرف می‌شود، پس از مراجعت امیره‌پاشا از جنگ، از میرحسن می‌خواهد که دریاز را به او پس بدهد ولی میرحسن نپذیرفته و از ترس امیره‌پاشا در قلعه دیاز خود را مخفی می‌کند که سرانجام بدست سربازان امیره‌پاشا به قتل می‌رسد.
گونه‌های مختلف گیاهی انجیر وحشی، بادام کوهی، بنه، قیچ، تاغ، گز، خارشتر، اسپند، تلخه بیان، کلاه میرحسن و اسکنبیل می‌شود. گونه‌های جانوری شامل جبیر، قوچ و میش، بز و پازن، خرگوش، روباه معمولی و پلنگ می‌شود.
قلم‌گوده در مشرق میان‌پشته و در بالای غازیان واقع شده شده از نیزار پوشیده است. در زمین خشک قلم گوده گاه‌گاه چهار پایان اهلی چرا می‌کنند. میان‌گوده جزیره کوچکی است که از نیزار پوشیده شده و در بالا و نیمه راه غازیان و میان‌پشته واقع شده‌است. اکبرآباد جزیره بسیار کوچکی است که میان میان‌گوده و قلم‌گوده قرار دارد. در مشرق انزلی و جنوب زبانه‌ای که مرداب را در برمی‌گیرد جزایری است که به صورت باغی یا چمن دیده می‌شوند و عبارت است از: خشکی، سید کاظم باغ، پیل علی باغ، میرحسن باغ.
بقعه امامزاده میرحسن بن سعید شهید اقلیدی مربوط به سدهٔ ۹ ه.ق است و در شهرستان اشکذر، روستای حاجی‌آباد رستاق واقع شده و این اثر در تاریخ ۹ اردیبهشت ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۸۵۵۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
خانات تالش که با نام خانات لنکران نیز شناخته می‌شود، خان‌نشینی در منطقهٔ کنونی جنوب شرقی جمهوری آذربایجان و نواحی شمالی استان گیلان در ایران امروزی بود که از دوران امپراتوری صفوی تا ۱۸۲۸ بر تالش حکم می‌راند که قسمت بزرگی از آن در نتیجهٔ جنگ‌های ایران و روسیه برپایه پیمان ترکمنچای از ایران جدا شد. اولین خان این منطقه میرجمال‌الدین خان از یاران نادرشاه و آخرین آن‌ها میرحسن خان بود.پایتخت این خان‌نشین، شهر لنکران و مردم این خانات را تالش‌ها و آذربایجانی‌ها تشکیل می‌دادند.
امام‌زاده بی‌بی جلیل: یکی دیگر از بی‌شمار امام‌زاده‌های موجود در شهر که نزدیک به امام‌زاده میرحسن قرار دارد.
پوشش گیاهی منطقه ارس، زرشک، افدرا، گوجه وحشی، درمنه، گون، زالزالک، نسترن وحشی و کلاه میرحسن می‌باشد.