می فروشی

مصحفی در بر حمایل داشتم می فروشی از دکان بیرون فتاد

تو که ناز می فروشی بنیاز دردمندان نظری بحال ما کن که نمی کنی زیانی

در اول عشق باده نوشی اولی در آخر عمر می فروشی اولی

چون کنم اسرار دل با زاهد هشیار فاش جان سرمستم هوای می فروشی می کند

نه هرکس دهدباده من باده نوشم توگر می فروشی کنی می پرستم

چونکه خود را می فروشی ای عمو مشتری قدر دانی را بجو

چه پروا گر در میخانه ها را محتسب گل زد؟ نبندد نرگس مستش، دکان می فروشی را

گر به جانی می فروشی از وصالت یک نفس جان ما ارزانی ات بادا که ارزانی هنوز

اندک اندک نی بها و نی ثمن می فروشی جمله را ای بوالحسن