مکان گاه

معنی کلمه مکان گاه در لغت نامه دهخدا

مکانگاه. [ م َ ] ( اِ مرکب ) جای بودن. منزل. منزلگاه : از او درخواستند که در آن نواحی مکانگاه ایشان معین کند. ( سلجوقنامه ظهیری ص 14 ).

معنی کلمه مکان گاه در فرهنگ فارسی

( اسم ) مکان جای باشش : [ از او در خواستند که در آن نواحی مکان گاه ایشان معین کند . ] ( سلجوقنامه ظهیری . چا . خاور ۱۴ ) توضیح [ مکان ] خود اسم مکان است و احتیاجی به پسوند مکان ندارد ولی در فارسی ازین نوع مستعمل است مانند : معبد جای .

جملاتی از کاربرد کلمه مکان گاه

رَز در زبان تالشی به‌معنی سیاه یا تیره و قو همان پسوند مکان گاه در زبان فارسی است و معنای کامل آن زمین یا ناحیه تیره است.
خوبی و عشق بود خاص تو در کون و مکان گاه در شیوه یوسف شوی ای دوست عیان