موی به موی

توسن ناز کرده زین، ای دل عافیت گزین موی به موی خویش را، مژدهٔ ترکتاز ده

کردمش صید خویش موی به موی گه به دنیا و گه به دیبا روی

تا بگویم صفت عشق تو را موی به موی بر سر موی من از تن به زبانی گویاست

سلسله تا به سلسله، موی به موی تا میان دست به دست می دهد زلف تو پیچ و تاب را

گرچه ظاهر به سر زلف نمی پردازد از پریشانی من موی به موی آگاه است

کمرهای مرصع بسته بر موی به موی آویخته صد دل ز هر سوی

بی‌تو به زندان غم هیچ نجنبم ز جا زلف تو زنجیر کرد موی به موی مرا

ز بس که آینه ام عیب شیب موی به موی به روی داشت نخواهم که روی او نگرم

رازت همه دارای فلک می داند کز موی به موی و رگ به رگ می داند

گرچه به مویی آسمان داشته‌اند بر سرم موی به موی دیده‌ام تعبیه‌های آسمان