موکن

معنی کلمه موکن در لغت نامه دهخدا

موکن. [ م َک ِ ] ( ع اِ ) موکنة. ( منتهی الارب ). آشیانه مرغ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). آشیانه مرغ که بر کوه بود یا بر دیوار. ج ، مواکن. ( مهذب الاسماء ).

جملاتی از کاربرد کلمه موکن

چندین گروه از عشایر بومی در دریای جنوب‌شرق آسیا در قایق زندگی و در طول روز نیازهای خود را از دریا استخراج می‌کنند. مردم بومی موکن در سواحل تایلند و میانمار و جزایر دریای آندامان زندگی می‌کنند. مردم باجائو در اصل از مجمع‌الجزایر سولو، میندانائو و بورنئو شمالی هستند. برخی کولی‌های دریایی با انجام غواصی آزاد قادرند تا عمق ۳۰ متری در آب فروروند، اگرچه بیشتر آن‌ها روش مقرر و زمینی را انتخاب می‌کنند.