موکبی

کاینک ای فرخ برادر باید از کرمان و فارس موکبی بی‌حدکشید و لشکری بی‌مررفت

موکبی کز فر او فردوس دیگر شد زمین موکبی کز گرد او گردون دیگر شد اثیر

آماده کند موکبی از خیل بهاری هر یک به گه معرکه، خونریز و فتن زا

از معادی موکبی وز موکب تو یک غلام از مخالف لشکری وز لشکر تو یک سوار

در فراق خدمت گرد همایون موکبی کاندر نعل از هلالست اسب را میخ از نبات

تا جهان ماند بماند او که بی‌او روزگار موکبی بی‌شهریارست و سپاهی بی‌سرست

بر موکبی زند ز مصاف تو یک غلام بر لشکری زند ز سپاه تو یک سوار

سکندر موکبی دارا سواری ز دارا و سکندر یادگاری

با لشکری فره همه در عزم مشتهر با موکبی ‌گران همه در رزم ممتحن

در موکبی که روح قدس مرکبی کند پیدا بود که لاشهٔ ما تا کجا کشد