موهه

پس از ترک مدرسه، موهه به عنوان کارگر ساختمانی و نگهبان مرزی در دیوار برلین مشغول به کار شد. سپس به بازیگری روی آورد و از اواخر دهه ۱۹۷۰ تا دهه ۱۹۸۰ در نمایش‌های بسیاری ظاهر شد و به ستاره تئاتر دویچس در برلین شرقی تبدیل شد. او در سیاست فعال بود و در سخنرانی به یاد ماندنی در تظاهرات الکساندرپلاتز در ۴ نوامبر ۱۹۸۹، پیش از سقوط دیوار برلین، حکومت کمونیستی آلمان شرقی را محکوم کرد. پس از اتحاد آلمان، در فیلم‌ها، برنامه‌های تلویزیونی و تولیدات تئاتری بسیاری ظاهر شد. در آلمان، او به ویژه به خاطر نقش اصلی دکتر روبرت کولمار در سریال جنایی طولانی مدت "آخرین شاهد" (۱۹۹۸-۲۰۰۷) شناخته می‌شود.

هانکه در سال ۱۹۹۷ فیلم بازی‌های سرگرم‌کننده (مسخره) را با بازی سوزان لوتار، اولریش موهه و فرانک گیرینگ ساخت. و ده سال بعد در سال ۲۰۰۷ نسخهٔ عین به عین آمریکایی آن را با بازی نائومی واتس، تیم راث و مایکل پیت بازسازی کرد.

زندگی شخصی بازیگر اصلی فیلم (موهه)، شباهت‌ زیادی با زندگی شخصیتش در فیلم دارد. در زمانی که او ستاره تئاتر آلمان شرقی بود، از سوی اشتازی (پلیس امنیتی آلمان شرقی) زیر نظر قرار گرفته بود. موئه در کتابچه‌ای که همراه فیلم منتشر شد، عنوان کرد که همسر اولش «جِـِنی گرولمان» هنرپیشه آلمانی، به عنوان خبررسان برای پلیس امنیتی کار می‌کرده‌است. گرولمان تا زمانی که زنده بود این ادعا را رد کرد. مأمور امنیتی اشتازی که موهه را در آن برهه زیر نظر داشت، گفت که بسیاری از جزئیات پرونده را از خودش نوشته است و گرولمان از اینکه با مأمور اشتازی صحبت می‌کرده، آگاه نبوده است. موهه، در ۲۷ ژوئیه ۲۰۰۷ بر اثر سرطان معده درگذشت.

در سال ۶۶۷، بوجانگ برکنار شده گوگوریو به عنوان "فرمانده لیائودونگ پادشاهی چوسان " (کره‌ای: 요동주도독 조선왕; هانجا: 遼東州都督朝鮮王) معرفی شد. به محض ورود به لیائودونگ، او با مردم موهه نقشه کشید تا گوگوریو را احیا کنند. خبر نیات او به تانگ رسید و بوجانگ در سال ۶۸۱ به جنوب غربی چین تبعید شد.

چینی‌های تانگ این سرزمین را پیش از پیدایش با نام "موهه" می‌شناختند (کره‌ای‌ها مالگال)؛ احتمالاً پس از فروکش کردن خصومت ها و به رسمیت شناخته شدن بالهه توسط تانگ آنرا با نام "بوهای" شناخته‌اند که می‌تواند نوع دیگری از واژه موهه در ادبیات رسمی چینیِ کهن باشد.