موم گر

از آه آتشین نسیمی شود چو موم گر سنگ خاره گوش کند ناله های من

نرم‌‌ گر‌دد خصم‌شوم‌از ضرب‌‌ گرز او چو موم گر براز آهن دل از رو پیکر از سندان‌کند

از تف سوزنده آهم گرم بگدازد چو موم گر نهد یاجوج پیش سدّ اسکندر مرا