مهراج

خبر شد سوی شاه شام مهراج که: «بحر روم شد بر شام مواج

نبیره جهان جوی مهراج بود فروزنده زو گوهر و تاج بود

مرصع بگو هر یکی تاج داشت کازین پیش آن تاج مهراج داشت

پس آگاهی آمد ز مهراج شاه ز درد پدر گشت روزش سیاه

همان شاه مهراج بر جنگجوی نهاده ز کُه دیده بر ترگ اوی

چو مهراج بشنید برجست زود به گوینده بر مهربانی فزود

همه هند خون بود و تاراج بود که گرشاسب را رزم مهراج بود

به هر بزم چندان گهر برفرشاند که مهراج و گرشاسب خیره بماند

بزد نعره مهراج و بر پای خاست ز شادی تن از کُه بیفکند خواست

بدو گفت مهراج را شو بگوی دگر باره بازآمدی جنگجوی