مهدی محقق

خانهٔ منتظری متعلق به آقای حاج مهدی محقق منتظری، مباشر ارباب و بزرگ محل بوده که به نوهٔ ایشان، آقای علی محقق منتظری به ارث رسیده است. افراد سرشناس زیادی به این خانه رفت‌وآمد داشته‌اند و به همین جهت در حافظهٔ تاریخی اهالی محل، جایگاهی خاص دارد.

سید محمدمهدی جعفری برای تعبیر از این کتاب از عبارت «نخستین ترجمه دقیق نهج‌البلاغه» استفاده کرده‌است. وی همچنین تسلط کامل شهیدی به دستور زبان‌های فارسی و عربی و اجتهادش در فقه را باعث تمایز این ترجمه با ترجمه‌های دیگر می‌داند. جلیل تجلیل نثر روان، موزون، کوتاه و آراسته به سجع را از ویژگی‌های این کتاب شمرده‌است. مهدی محقق نیز این کتاب را از با ارزش‌ترین کتاب‌های شهیدی مطرح کرده‌است.

کتاب آرام‌نامه در سال ۱۳۶۱ به‌همت انجمن استادان زبان و ادبیات فارسی و به‌قلم دکتر مهدی محقق تدوین شده و شامل خاطراتی از او و گفت‌وگوهایی با او است.

احمد صدر حاج سید جوادی از دی ۱۳۶۰ (خورشیدی) به تهیه مقدمات تدوین علمی دائرةالمعارف تشیع با استفاده از اعتبارات مالی ابوالفضل تولیت پرداخت. از ۱۳۶۲ (خورشیدی) به علت استعفای مهدی محقق و بنا به تصویب هیئت امناء، به سرپرستی دائرةالمعارف شیعه منصوب شد و تا پایان زندگی سرپرستی این اثر را بر عهده داشت. دائرةالمعارف تشیع جایزه کتاب سال ۱۳۸۲ (خورشیدی) را از آن خود کرد.