مه دود

مِه دود (smog)
مه طبیعی، با اضافۀ ناخالصی هایی که عمدتاً عبارت اند از اکسیدهای نیتروژن (NOx) و ترکیب های آلی فرّارِ (VOCs) ناشی از منابع گرمایی خانگی، کوره های صنعتی، برخی نیروگاه ها، و موتورهای درون سوز (بنزین یا گازوئیل سوز). مه دود می تواند موجب بیماری های جدی و حتی مرگ، به خصوص در میان بیماران مبتلا به برونشیت مزمن، شود و به حیات وحش نیز آسیب وارد می آورد. مه دود فتوشیمیایی که عمدتاً در تابستان پدید می آید، معلول واکنش شیمیایی بین نور شدید خورشید و دود اگزوز وسایل نقلیه است. چنین مه دودهایی ترکیبی متراکم از اُزون و اکسیدهای نیتروژن پدید می آورند که موجب بروز نشانه های نامطلوبی چون سرفه و سوزش چشم می شوند و در موارد شدید ممکن است سبب مرگ گردند. مصرف سوخت های بدون دود، تصفیۀ فاضلاب، و اخذ جریمه از صاحبان اتومبیل هایی دارای نقص فنی در کاهش مه دود مؤثر است، اما این پدیده کماکان در بسیاری از شهرهای جهان وجود دارد.