منوچهر اقبال

در ۱۴ فروردین ۱۳۳۶ (روزی که منوچهر اقبال مامور تشکیل کابینه شد)، درگیری شدیدی بین نیروهای دولتی و همکاران محلی با گروه دادشاه در مرز پاکستان رخ داد. در این درگیری با اینکه صدمات زیادی به گروه دادشاه وارد شد، اما آن‌ها موفق شدند به خاک پاکستان وارد شوند. دادشاه و برادرش احمدشاه به پاکستان رفتند اما از آن‌جایی که دادشاه تصور می‌کرد توسط پلیس پاکستان دستگیر خواهد شد این‌بار بدون برادرش دوباره به بلوچستان رفت و عملیات‌های چریکی خود را ادامه داد.

بهبهانی در دوره بعد نیز بار دیگر به نمایندگی از تهران به مجلس رفت و این بار عضو جبهه منفردین در مجلس بود که در دوم مرداد ۱۳۳۹ با کمک علی امینی، ارسلان خلعتبری و محمد درخشش باعث ابطال انتخابات تابستانی دوره بیستم و در نتیجه سرنگونی دولت منوچهر اقبال شد. در دوره بعد مجلس (بیستم) بهبهانی به همراه ارسلان خلعتبری، دولت جعفر شریف‌امامی را در چهاردهم اردیبهشت ۱۳۴۰ به سبب عدم رسیدگی به کار فرهنگیان استیضاح کرد.

ضمناً در بلوار تهرانسر نبش خیابان هفدهم یک خانهٔ ویلایی بزرگ خالی از سکنه وجود دارد که قدیمی‌های تهرانسر می‌گویند این خانه متعلق به دکتر منوچهر اقبال بوده‌است و خدا رو شکر فعلاً موجود است و تخریب نشده‌است.

او پس از بازگشت به ایران ریاست بخش گوش و حلق و بینی بیمارستان راه آهن ۱۳۳۴ را بر عهده گرفت. او به دعوت دکتر منوچهر اقبال ریاست درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان امیر اعلم را به عهده گرفت. همچنان همکاری با دکتر حسین هاشمیان در بخش جراحی‌های سروگردن بیمارستان تاج پهلوی داشت. در سال‌های آخردوران تدریس و طبابت در دانشگاه تهران وی به درخواست دکتر شیخ الاسلامی به در تأسیس دانشگاه ملی ایران نقش داشت و ۶ سال ریاست دانشکده پزشکی دانشگاه ملی را بر عهده داشت.

پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ طالقانی در دولت زاهدی مسئول صندوق مشترک ایران و آمریکا برای عملیات عمرانی بود و در کابینهٔ حسین علاء وزارت کشاورزی انتخاب شد اما پیش از پایان دوره نخست‌وزیر حسین علاء از سمت خود استعفا داده، به سمت وزیر مشاور منصوب شد. در دولت منوچهر اقبال نیز وزیر مشاور و مدیر عامل سد کرج بود.

جمعیت یاران یا جبهه یاران متحد جمعیتی از افراد وابسته به منوچهر اقبال بود که در دهه ۴۰ خورشیدی فعالیت سیاسی کرد. کاسمی نخستین دبیر جبهه یاران متحد بود.

حزب مِلّیون حزبی محافظه‌کار و حزب اکثریت دولتی از سال ۱۳۳۵ تا ۱۳۳۹ در دوران پهلوی در ایران بود. این حزب در سال ۱۳۳۵ توسط منوچهر اقبال و طبق دستور برنامه‌ریزی‌شدهٔ شاه برای شروع یک سیستم دوحزبی، تأسیس شد. حزب لیبرال حزب مردم در جناح مخالف این حزب قرار داشت.

پس از این ایستادگی‌ها مجلس شورای ملی قانونی را تصویب کرد که طبق آن برای انتخاب رئیس دانشگاه تهران بجای اینکه شورای دانشگاه رئیس را انتخاب کند سه نفر را پیشنهاد می‌کند و وزارت فرهنگ یکی را برمی‌گزیند. در جلسه شورای دانشگاه سه نفر معرفی شدند و منوچهر اقبال بجای سیاسی به ریاست دانشگاه تهران برگزیده شد.

او در ابتدای کار سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی، به عنوان معاون مدیرعامل مشغول به کار شد و در تعدادی از روستاهای کشور درمانگاه‌هایی تأسیس کرد. در دوره شانزدهم به عنوان نماینده مردم ساری در مجلس شورای ملی انتخاب شد و به عضویت کمسیون مخصوص نفت درآمد. همین کمسیون بود که در سال ۱۳۲۹ پیشنهاد ملی شدن صنعت نفت را به مجلس تقدیم کرد. هنگامی که منوچهر اقبال حزب ملیون را تشکیل داد، کاسمی معاون دبیرکل حزب شد.

و همچنین در سال ۱۳۵۲ خورشیدی در خیابان باشگاه نفت (شهید محمود خسرو پرویز فعلی) یک ورزشگاه با نام " استادیوم ورزشی دکتر اقبال" احداث و در روز جمعه ۲۵ آبان ماه ۱۳۵۲ خورشیدی توسط مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران یعنی خود دکتر منوچهر اقبال افتتاح می‌شود و هم‌اکنون نام آن " باشگاه ورزشی کارکنان صنعت نفت (تهرانسر) است.