معنی کلمه منصب حکومت در دانشنامه اسلامی
منصب حکومت یا ولایت عام، از مناصبی است که در اصل، متعلق به پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم و ائمه معصومین علیهم السّلام بوده و پس از آنها برای مجتهد جامع الشرایط به طور عام جعل شده و شانی از شئونات فقیه جامع الشرایط محسوب می شود و فقیه به اعتبار این منصب، حکومت اسلامی تشکیل داده و مقدمه اجرای احکام اسلامی را در جوامع بشری فراهم می سازد و به تنظیم امور مردم و جامعه، در زمینه های سیاسی، فرهنگی، نظامی، اقتصادی و غیره می پردازد و بر اساس این منصب است که او ولایت تصرف در مال و نفس مردم را دارد، زیرا که این تصرف، لازمه تشکیل حکومت سیاسی در جوامع بشری می باشد.
مدرک
در کتاب « الاجتهاد اصوله و احکامه » آمده است:«منصب الولایة: فی اللغة: قال الجوهری: الولایة بالکسر السلطان... و فی الاصطلاح، فقد عرفت بانها سلطنة علی الغیر عقلیة او شرعیة... و الولایة العامة: و هی الولایة المجعولة للنبی صلی الله علیه و آله وسلّم بآیة «النبی اولی بالمؤمنین من انفسهم» و الحدیث الشریف: «انا اولی بکل مؤمن من نفسه» و لمن یجعلها له من افراد الامة بنص خاص او مستفاد بدلیل قاطع...».
نتیجه گیری
بنابراین، منصب حکومت، یکی از مسئولیت هایی است که جهت تحقق اهداف شریعت مقدس، بر عهده مجتهد جامع شرایط گذاشته شده است. برخی از این اهداف عبارت است از:۱. حفظ نظام اجتماعی، که از مهم ترین امور در نزد شارع مقدس است؛۲. تعلیم و تربیت افراد جامعه؛۳. اقامه قسط و عدل و احقاق حقوق مردم؛۴. اجرای قانون حیاتی و ارزشمند امر به معروف و نهی از منکر؛۵. حفظ حدود و مرزهای ممالک اسلامی، با تشکیل ارتشی نیرومند،۶. تضمین اجرای حدود و تعزیرات شرعی .