مندم

بغایتی بلقای تو آرزو مندم که شرح دادن بعضی از آن بود دشوار

از نعمت خود چو بهره مندم کردی در شکر گزاریت زبانی خواهم

در حال من نظر کن و از آه من بترس کز عشق بهره مندم و از وصل بی نصیب

چو سعدی سیف فرغانی مدام از شوق می گوید (نه چندان آرزو مندم که وصفش در بیان آید)

خرابم کن ز جامی تا به آزادی زنم گامی مرا از خویشتن بیخود کن، از خود بهره مندم کن

سبب ندانم حرمان خویشرا جز آن که کاردان و هنر مندم و نسیب و عریق