منداب

از اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی، ریزسبزی‌ها را در فهرست غذاخوری‌های سانفرانسیسکو می‌توان دید. در جنوب کالیفرنیا، ریزسبزی‌ها از حدود اواسط دهه ۹۰ کاشته شده‌اند. در ابتدا تنها چند گونه ارائه می‌شد. مواردی مانند: منداب راکتی، ریحان، چغندر، کلم پیچ، گشنیز، و یک مخلوط رنگارنگ از انواع مختلف که به آن «مخلوط رنگین‌کمان» گفته می‌شد. ریزسبزی‌ها از کالیفرنیا به سمت شرق گسترش یافته و هم‌اکنون با افزایش تعداد گونه‌ها، در بیشتر مناطق ایالات متحده کاشت می‌شوند. امروزه صنعت ریز سبزها در ایالات متحده متشکل از شرکت‌های مختلف تولید بذر و کشاورزان است.

نیازهای محصول بذری مشابه محصول پرورش یافته برای دانه روغنی است. پرورش بذر منداب علوفه ای نیز مشابه منداب روغنی می‌باشد.

بذرهای کلمی‌ها در خاک دارای عمر طولانی بوده و مراقبت زیادی جهت جلوگیری از رشد گیاهان خودرو در مزرعه بذری لازم است. چنین گیاهانی به عنوان یک منبع اختلاط در بذر برداشت شده محسوب می‌شوند و ممکن است باعث دگر گرده‌افشانی و ایجاد خسارت‌های بعدی شوند. برای نسل‌های اولیه تکثیر، فاصله ۵ سال بین کشت کلمی‌ها توصیه می‌شود و برای نسل‌های بعدی حداقل سه سال فاصله لازم است. از آنجا که دانه‌های روغنی منداب و خردل برای روغن کشی پرورش می‌یابند برای جلوگیری از ریزش بذر باید سریعاً از کشتزار خارج شوند. در واقع توصیه می‌شود که کلیه کلمی‌ها و گونه‌های نزدیک به آن حتی اگر برای تولید علوفه و سبزیجات پرورش می‌یابند از مزرعه خارج شوند؛ زیرا علاوه بر مشکل ریزش بذر احتمال طغیان بیماری‌ها در خاک وجود دارد.