ملکت ده

معنی کلمه ملکت ده در لغت نامه دهخدا

ملکت ده. [ م ُ ک َ دِه ْ ] ( نف مرکب ) ملک بخش :
آن شاه که امر لطف و قهرش
ملکت ده و سلطنت ستان است.وحشی بافقی.رجوع به ماده قبل شود.

معنی کلمه ملکت ده در فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - کشور دهنده بخشنده مملکت ۲ - پادشاهی بخش : [ آن شاه که امر لطف و قهرش ملکت ده و سلطنت ستان است . ] ( وحشی بافقی . چا . امیر کبیر . ۱۷۶ )

جملاتی از کاربرد کلمه ملکت ده

سریر ملکت ده روزه پیش اهل نظر بپاس یکشبه ی پاسبان نمی ارزد