ملامت بار

تن پرستان را به صحرای ملامت بار نیست پای خواب آلودگان بر خار می باشد گران

سرشک لعل من حاصل گل آزار می‌آرد گهر می‌ریزم و سنگ ملامت بار می‌آرد

کوهکن بر دل او گرد ملامت بار است گرد من کوه غم از سنگ ملامت نگرید

هر که پیراهن به بدنامی درید آسوده شد بر زلیخا طعن ارباب ملامت بار نیست