مفید ثانی

معنی کلمه مفید ثانی در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] شیخ ابوعلی طوسی؛ حسن بن محمد بن حسن معروف به مفید ثانی یا شیخ ابوعلی طوسی فرزند شیخ الطائفه یکی از اساتید فقهای ما در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری بود. مفید ثانی استادی کامل و عالمی متبحر و محدثی مورد اطمینان بود. او در عین فقاهت به علم رجال و شناخت اخبار و راویان حدیث مهارت داشت و از آثار نفیس پدر و خرمن علومش خوشه های فراوان چید و سالها زحمت کشید تا خود به مقام استادی نائل آمده و به مفید ثانی معروف گشت و پس از پدر سالها کرسی درس او را با حضور اعلام متعدد ادامه داد. اغلب علمای بزرگ و فضلای بعدی ما که به ذکر آنان می رسیم از شاگردان مکتب معظم له بوده و از او اجازه روایت و یا درجه اجتهاد دارند. بیشتر سنوات عمر او در نجف اشرف به تدریس فضلا سپری شد و آثاری به نام شرح النهایة، امالی، و المرشد ( الی سبیل المتعبد ) و اجازات نیز دارد. اکثر علما و صاحب تراجم از شرح حال و ترجمه ای که در خور شأن او باشد غفلت نموده اند و تاریخ دقیقی از وفات او به دست نمی آید. علی الظاهر در اوایل قرن ششم حدود 515 وفات نموده و ظاهراً در نجف مدفون است

جملاتی از کاربرد کلمه مفید ثانی

ابو علی حسن بن محمد طوسی (فرزند شیخ طوسی) و ملقب به مفید ثانی (۴۸۱–۵۲۰ ق)، از اعاظم فقهای عصر خود به‌شمار می‌رفت. این فقیه شیعی کتاب النهایه پدر خویش شیخ طوسی را شرح کرده‌است. او بعد از پدرش در نجف رئیس شیعه و مرجع علمای آنجا بود و بسیاری از علمای شیعه و سنی از محضر وی برخواستند. از اساتید او پدرش، شیخ محمّد بن حسن طوسی و شیخ سلاّر بن عبدالعزیز دیلمی بودند؛ و شیخ علی بن شهرآشوب مازندرانی از شاگردان وی بوده‌است.