مغ زاده

درین دیر مغان بازآ که بینی مغ و مغ زاده و پیر مغان مست

در حرم با من سخن زندانه گفت از می و مغ زاده و پیمانه گفت

برهمن گل از خیابانش ببرد خرمنش مغ زاده با آتش سپرد

بگذار مرا با مغ و مغ زاده تو زاهد ما از سر حوران بهشت تو گذشتیم