معاویه بن ابی سفیان
معنی کلمه معاویه بن ابی سفیان در دانشنامه عمومی

معاویه بن ابی سفیان

معنی کلمه معاویه بن ابی سفیان در دانشنامه عمومی

معاویة بن ابی سفیان. معاویه یکم ( به عربی: معاویة بن أبی سفیان ) ( زاده: حدود ۵۹۷، ۶۰۳ یا ۶۰۵ – مرگ: آوریل ۶۸۰ ) بنیانگذار و نخستین خلیفهٔ خلافت اموی بود که از سال ۶۶۱ میلادی تا زمان مرگش زمامداری کرد. او کمتر از سی سال پس از درگذشت محمد پیامبر اسلام و بلافاصله پس از خلفای چهارگانه راشدین خلیفه شد. معاویه برخلاف پیشینیان خود که از صحابه نزدیک محمد بودند، از پیروان نسبی و معمولی پیامبر اسلام محسوب می شد.
بر اساس روایات اسلامی، معاویه پس از فتح مکه توسط محمد در سال ۶۳۰ میلادی، یکی از کاتبان قرآن شد. وی از سوی خلیفه ابوبکر به عنوان جانشین فرمانده در فتح شام منصوب گردید. او در خلافت عمر ارتقاء و در خلافت عثمان ( که از خویشاوندان او بود ) والی شام شد. معاویه با قبیلهٔ قدرتمند بنی کلب متحد شد و دفاع از شهرهای ساحلی شام علیه بیزانس را سازماندهی و تلاش های جنگی علیه امپراتوری بیزانس، از جمله اولین لشکرکشی های دریایی مسلمانان را فرماندهی کرد. بعد از قتل عثمان در سال ۶۵۶ میلادی، معاویه دست به انتقام گیری از علی زد. در طول اولین جنگ داخلی مسلمانان، علی و معاویه در نبرد صفین در سال ۶۵۷ درگیر شدند و نهایتاً مذاکراتشان نافرجام ماند. پس از آن، معاویه توسط حامیان شامی خود و همپیمانش عمرو عاص که مصر را از فرماندار علی در سال ۶۵۸ میلادی گرفته بود، خلیفه اعلام شد. پس از کشته شدن ( علی ) در سال ۶۶۱ میلادی، معاویه پسر و جانشین او حسن را مجبور به کناره گیری کرد و ولایت معاویه در سراسر خلافت ثبات یافت. در داخل خلافت اموی، او بر قبایل وفادار عرب شام و نظام اداری تحت سلطهٔ مسیحیان سریانی تکیه داشت. او اولین خلیفه ای بود که نامش بر روی سکه ها، کتیبه ها یا اسناد امپراتوری نوپای اسلامی آمده بود. در خارج، او تقریباً سالانه نیروهای خود را در حملات زمینی و دریایی علیه بیزانسی ها، از جمله محاصره ناموفق قسطنطنیه، درگیر کرد. او در عراق و استان های شرقی، اختیارات را به والیان مقتدر المغیره و زیاد بن ابی سفیان تفویض کرد. به دستور معاویه، فتح افریقیه ( مرکز شمال آفریقا ) توسط عقبه بن نافع در سال ۶۷۰ میلادی آغاز شد، در حالی که فتوحات در خراسان و سجستان در مرز شرقی از سر گرفته شد. معاویه پسر خود یزید اول را به عنوان جانشین خود معرفی کرد. این اقدامی بی سابقه در سیاست اسلامی بود و مخالفت با آن توسط رهبران برجسته مسلمان، از جمله پسر علی، حسین، و عبدالله بن زبیر، پس از مرگ معاویه ادامه یافت و با شروع جنگ داخلی دوم مسلمانان به اوج خود رسید. برخی منابع اسلامی از معاویه را ستوده اند اما از او به دلیل عدم عدالت و تقوای خلفای راشدین و تبدیل منصب خلافت به سلطنت انتقاد شده است. در کنار این انتقادات، مسلمانان اهل سنت او را به عنوان صحابی محمد و کاتب وحی قرآنی گرامی می دارد. در اسلام شیعه، معاویه به دلیل مخالفت با علی و اتهام به مسموم کردن پسرش حسن مورد انتقاد شدید و نفرت است.
معنی کلمه معاویه بن ابی سفیان در دانشنامه اسلامی
جملاتی از کاربرد کلمه معاویه بن ابی سفیان

معنی کلمه معاویه بن ابی سفیان در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] معاویة بن ابی سفیان. معاویة بن ابی سفیان، نخستین خلیفه اموی است.
معاویة بن ابی سفیان، نخستین خلیفه اموی است. او پس از صلح امام حسن تا سال ۶۰ حدود بیست سال، در دمشق خلافت کرد. در فتح مکه اسلام آورد و از طلقاء بود.
[ویکی شیعه] معاویة بن ابی سفیان. معاویة بن ابی سفیان، نخستین خلیفه اموی است که از پس از صلح امام حسن تا سال ۶۰ق، حدود بیست سال، در دمشق خلافت کرد. او در فتح مکه اسلام آورد و از طلقاء بود. او در زمان ابوبکر در فتح سرزمین شام حاضر بود و در زمان عمر بن خطاب استاندار اردن و سپس استاندار تمام سرزمین شام شد. در شورش علیه عثمان بن عفان، علی رغم درخواست عثمان، به یاری او نشتافت. در زمان خلافت امام علی (ع) به اسم خونخواهی عثمان، جنگ صفین را به راه انداخت. پس از شهادت امام علی (ع)، در معاهده صلح با امام حسن (ع)، خلافت مسلمین را به دست گرفت و دمشق را پایتخت حکومت خود کرد. در زمان او، فتوحات بیشتر در سرزمین های غربی و شمال آفریقا بود و در سرزمین های شرقی به تثبیت فتوحات پیشین تاکید داشت. معاویه خلافت را به سلطنت تغییر داد و برای بیعت گرفتن برای پسرش یزید، تلاش های فراوان کرد. برای اداره کشور، دیوان های جدیدی را بنا نهاد. او با شورش های خوارج و شیعیان مواجه بود و آن ها را سرکوب کرد.
[ویکی فقه] معاویة بن ابی سفیان، نخستین خلیفه اموی است.
معاویة بن ابی سفیان، نخستین خلیفه اموی است. او پس از صلح امام حسن تا سال ۶۰ حدود بیست سال، در دمشق خلافت کرد. در فتح مکه اسلام آورد و از طلقاء بود.
مناصب و اقدامات
او در فتح سرزمین شام در زمان ابوبکر حاضر بود. در زمان عمر بن خطاب استاندار اردن و سپس استاندار تمام سرزمین شام شد. در شورش علیه عثمان بن عفان، علی رغم درخواست خلیفه، به یاری او نشتافت. در زمان خلافت امام علی ـ علیه السلام ـ به اسم خونخواهی عثمان، جنگ صفین را به راه انداخت. پس از شهادت امام علی علیه السلام، در معاهده صلح با امام حسن علیه السلام، خلافت مسلمین را به دست گرفت و دمشق را پایتخت حکومت خود کرد. در زمان او، فتوحات بیشتر در سرزمین های غربی و شمال آفریقا بود و در سرزمین های شرقی به تثبیت فتوحات پیشین تاکید داشت. معاویه خلافت را به سلطنت تغییر داد و برای بیعت گرفتن برای پسرش یزید، تلاش های فراوان کرد. برای اداره کشور، دیوان های جدیدی را بنا نهاد. او با شورش های خوارج و شیعیان مواجه بود و آن ها را سرکوب کرد.
تولد
ابوعبدالرحمان معاویة بن ابی سفیان صخر بن حرب بن امیة بن عبدشمس بن عبدمناف بن قصی قریشی اموی، در سال پنجم پیش از بعثت متولد شد. در برخی نقل ها هفت و سیزده سال قبل از بعثت تولد او ذکر شده است.
نام مادر
...
[ویکی شیعه] معاویة بن ابی سفیان، نخستین حاکم اموی است که پس از صلح امام حسن تا سال ۶۰ق، حدود بیست سال، در دمشق خلافت کرد. او در فتح مکه اسلام آورد و از طلقاء بود. او در زمان ابوبکر در فتح سرزمین شام حاضر بود و در زمان عمر بن خطاب استاندار اردن و سپس استاندار تمام سرزمین شام شد. در شورش علیه عثمان بن عفان، علی رغم درخواست عثمان، به یاری او نشتافت. در زمان خلافت امام علی(ع) به اسم خونخواهی عثمان، جنگ صفین را به راه انداخت. پس از شهادت امام علی(ع)، در معاهده صلح با امام حسن(ع)، خلافت مسلمین را به دست گرفت و دمشق را پایتخت حکومت خود کرد. در زمان او، فتوحات بیشتر در سرزمین های غربی و شمال آفریقا بود و در سرزمین های شرقی به تثبیت فتوحات پیشین تاکید داشت. معاویه خلافت را به سلطنت تغییر داد و برای بیعت گرفتن برای پسرش یزید، تلاش های فراوان کرد. برای اداره کشور، دیوان های جدیدی را بنا نهاد. او با شورش های خوارج و شیعیان مواجه بود و آن ها را سرکوب کرد.
ابوعبدالرحمان معاویة بن ابی سفیان صخر بن حرب بن امیة بن عبدشمس بن عبدمناف بن قصی قریشی اموی، در سال پنجم پیش از بعثت متولد شد. تولد او در برخی منابع تاریخی، هفت یا ۱۳ سال قبل از بعثت ذکر شده است. مادرش هند دختر عتبة بن ربیعة بن عبد شمس بن عبد مناف است.

جملاتی از کاربرد کلمه معاویه بن ابی سفیان

در سال ۶۵۹ میلادی(۳۹ قمری)، علی ابن ابی طالب پیشوای شیعیان او را به مأموریت جنگی در اصطخر ایران فرستاد. علی بن ابی طالب، او را به حکمرانی فارس و کرمان برگزید. پس از کشته شدن علی بن ابی طالب، معاویه بن ابی سفیان با حسن ابن علی عهدنامه صلح بست. پس از تحکیم پایه‌های خلافت معاویه، مغیره بن شعبه، زیاد را به دمشق دعوت کرد. معاویه زیاد را به دربار دمشق جلب کرد، او را برادر خود خواند و اعلام کرد که سمیه، مادر زیاد در جاهلیت با ابوسفیان همبستر شده‌است و زیاد پسر ابو سفیان است؛ و در سال ۴۴ ه‍. ق حکومت کوفه و بصره را به زیاد سپرد. در سال ۶۷۱ میلادی، زیاد موفق به فتح مرو گردید. زیاد در سال ۶۷۳ فوت و عبیدالله بن زیاد به جانشینی او برگزیده شد.
زید بن عمر در سال ۲۳ هجری قمری به دنیا آمد و در سال ۴۹ هجری قمری در زمان خلافت معاویه بن ابی سفیان در دولت سعید بن عاص برای ایجاد صلح در بین قبیله بنو عدی خود در یک روز با مادرش ام کلثوم کشته شد.
پس از به خلافت رسیدن علی بن ابی طالب، معاویه با او بیعت نکرد و میان سپاه شام و سپاه علی بن ابی طالب جنگی به نام صفین صورت گرفت. حصین بن نمیر در جنگ صفین فرمانده جناح چپ سپاه معاویه بن ابی سفیان بود. پس از جنگ صفین به همراه عمرو عاص به مصر لشکر کشید و محمد بن ابوبکر فرماندار مصر را به قتل رساند. وی در زمان خلافت معاویه بن ابی سفیان حاکم شهر حمص سوریه بود.
سَرْجون بن مَنْصور رومی (یونانی: Σέργιος ὁ τοῦ Μανσοῦρ) (درگذشت ۸۶ ه.ق) از مشاوران مسیحی معاویه بن ابی سفیان و یزید بن معاویه بود. او نزدیک پنجاه سال مسول امور مالی شام بوده‌است. زمانی که کوفیان با مسلم بن عقیل بیعت کردند، یزید با رأی و نظر او عبیدالله بن زیاد را برای سرکوب آنان به حکومت کوفه گماشت.
وی در دوران خلیفه دوم در چندین نبرد از جمله قادسیه و جنگ با امپراتوری روم شرکت کرد. وی در نبرد قادسیه به فرماندهی سعد بن ابی وقاص، فرمانده سواره نظام مسلمانان بود و پس از پیروزی در آن جنگ و فتح عراق به دستور خلیفه همراه با چندین تن از فرماندهان دیگر مأمور پایگذاری یک پایگاه بزرگ نظامی در جنوب عراق شدند که پس از پایان جنگ آن پایگاه نظامی گسترش یافت و به یک شهر بزرگ تبدیل شد و کوفه نام گرفت. او همچنین در فتح فلسطین و سوریه (که زیر نظر امپراتوری روم بودند) مشارکت داشت. نقل است که در جنگی در جنوب شام (فلسطین) رشادت‌های زیادی انجام داده و چندین تن از رومیان را در آن جنگ کشته و یکی از موثرترین فرماندهان در فتح فلسطین بوده. وی پس از انتخاب معاویه بن ابی سفیان به عنوان والی شام در شام ماندگار شد.