مطیق

معنی کلمه مطیق در لغت نامه دهخدا

مطیق. [ م ُ ] ( ع ص ) آنکه توانایی و قوت میدهد و طاقت می بخشد. و توانا و قادر و با قوت. ( ناظم الاطباء ).

جملاتی از کاربرد کلمه مطیق

"بندرلنگه بندری است در نهایت آبادانی، از همهٔ بنادر واقعه در کنار عمان آبادتر و معمورتر است و در آن بندر معادل پنج هزار خانوار از اعیان و تجار با مکنت و صاحب سفاین و به معاملات عمان و یمن و هندوستان همواره در کارند و در آن بندر عمارات عالی از سنگ و بادگیرها و سامان آراسته‌است و بندرلنگه به قدر سه فرسنگ عرض در کنار آبادی و بیوتات عالی بنا مطیق و تمام آن سامان نخلستان و سایر اشجار از قبیل سپستان و انجیر و انگور بسیار است.