مصیخ

نبرد مصیخ (به عربی: معرکة المصیخ) یکی از رشته نبردهای صدر اسلام است که بین ایران و اعراب مسلمان به وقوع پیوسته‌است. این نبرد در ماه رمضان سال ۱۲ هجری قمری برابر با سال ۶۳۳ میلادی به فرماندهی خالد بن ولید رخ داده‌است. (ابو لیلی الخنافس) یکی از فرماندهان خالد، به دستور وی به سوی «منطقهٔ الحصید» حرکت کرد، هنگامی که به آنجا رسید دید قوای پارسیان مکان را تخلیه کرده‌اند. سربازان پارسیان به همپیمانان خود مسیحیان عرب پیوسته بودند و راهی منطقه «المصیخ» شده و در آنجا اردوگاه برپا کرده‌اند. خالد از پیک خبری مخصوص اطلاع یافت که پارسیان در منطقهٔ «المصیخ» گرد آمده‌اند.

دستور داد که لشکر همزمان در یک‌وقت از ۳ طرف به سوی «المصیخ» حرکت کنند. نقشهٔ از پیش کشیدهٔ خالد ابن بود که هر ۳ قسمت از قوا در نقطه‌ای به نام (الثنی و الزمیل) به هم برسند و هنگام شب به لشکر پارسیان شبیخون زنند. آنگاه خالد به طرف مصیخ برفت و از حوران و رنق و حماه گذشت،