مشکین زلف

همیشه باد دو دست تو تا جهان باشد یکی به مشکین زلف و یکی به لعلی شیر

گفتم ای ماه روی مشکین زلف بت دلجوی و لعبت دلدار

آمد آن رخ فتنه دور قمر ای دل بکوش تا چو مشکین زلف او زان فتنه باشی بر طرف

صورت زیبا و مشکین زلف پرآشوب تو آفت بزاز گشته رشک عطار آمده

اگر چه نرگس چشمست و گرچه مشکین زلف به قد چو سرو و برخ مه ولی به پنج و چهار

گمان بردی که مشکین زلف یارست که از باد بهاری بیقرار است

تا پریشان گشته بر چهر تو مشکین زلف تو مرد وزن را جان و دل در اضطراب انداخته

آفتابش خواندمی بی‌گفتگو گر آفتاب از زنخدان‌ گوی مشکین زلف چوگان داشتی

نگار لاله رخانی و ماه مشکین زلف بلای لعبت چینی و حور سیمبری

گر نه ابراهیم آزر گشت مشکین زلف تو زیر آذر پس چرا رسته است شمشاد طری