مسم

به سوی تو ای برادر نه مسم نه زر سرخم ز در خودم برون ران که نه قفل و نه کلیدم

گویند روی سرخ تو سعدی چه زرد کرد اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم

تا مسم را زر کند اکسیر سازی در کجاست روی آنم نیست تا خود منت از آهن کشم

تا نشد زر مس نداند من مسم تا نشد شه دل نداند مفلسم

در چشم تو من مسم دگر کس زر سرخ فردا بنمایمت چو بر سنگ زنی

ز خود مسم به تو زرم به خود سنگم به تو درم کمر بستم به عشق اندر به اومید قبای تو

من که مسم را به زر اندوده‌اند می‌کنم آنها که نفرموده‌اند

عمل کن مسم را ازین کیمیا خلاصی ده از هر غمم چون طلا

کام بخشا زتو مسم زر شد کار خود کرد کیمیای نظر