مسجد سرخی
معنی کلمه مسجد سرخی در فرهنگ فارسی
معنی کلمه مسجد سرخی در دانشنامه آزاد فارسی
از بناهای دورۀ شاه عباس اول صفوی. بر کتیبۀ سردر آن تاریخ ۱۰۱۴ق دیده می شود. براساس منابع موجود، بانی مسجد، خلف بیک دوم، سفره چی شاه عباس اول، بوده است. در زمان شاه سلطان حسین صفوی، محمد شفیع خیاط، سنگابی وقف این مسجد کرد، که تاریخ ۱۱۱۷ق بر آن حک شده است. در وجه تسمیۀ مسجد آمده، که نام سفره چی در محاورات و در اثر کثرت استعمال، به «سرخی» تبدیل شده است، و یا به سبب استفاده از آجرهای سرخ رنگ در بنای مسجد، آن را «سرخی» خوانده اند. مسجد سرخی بنایی دو ایوانی است، که صحنی کوچک با قاعدۀ هشت و نیم هشت دارد. دو ایوان مسجد، در اضلاع شمالی و جنوبی واقع اند و بر محور قبله تأکید می کنند. شبستانی با ستون های سنگی در پشت ایوان شمالی، و شبستان دیگری با ستون های آجری در جبهۀ غربی صحن، قرار دارد. در این مسجد، چندین حجره نیز در دو طبقۀ پیرامون صحن دیده می شود. جرزهای آجری و تزیینات کاشی معقّلی در پشت بغل ها و دیگر قسمت ها، ترکیب زیبایی در نماهای صحن کوچک مسجد به وجود آورده اند.
جملاتی از کاربرد کلمه مسجد سرخی
از دیگر خدمات عمرانی او، به تصریح صاحب «تذکرة القبور»؛ «ساخت عمارت چهارطاقی روی قبر حکیم آقا محمد بیدآبادی و احداث تکیه و گنبد برروی قبر آیت الله حاجی محمدجعفر آباده ای و تعمیرات صحن امامین عسکرییّن است. همچنین تعمیر چهارسو نقاشی یا همان چهارسوی اسفندیار بیک و به این دلیل مدتی به آن بازارچه را رکن آباد می گفتند, مرمت تکیه میرفندرسکی در سال 1303ق. ساخت کاروانسرا در شیراز، تعمیر مسجد در خواجو، مرمت مسجد خلف بیک، معروف به مسجد سرخی (سفره چی)