معنی کلمه مستکن در لغت نامه دهخدا
مستکن. [ م ُ ت َ ک َن ن ] ( ع ص ) نعت مفعولی از استکنان. || ساکن. متوطن :
آن دو گرگانی و دو رازی و دو ولوالجی
سه سرخسی و سه کاندر سغد بوده مستکن.منوچهری.
مستکن
مستکن. [ م ُ ت َ ک َن ن ] ( ع ص ) نعت مفعولی از استکنان. || ساکن. متوطن :
آن دو گرگانی و دو رازی و دو ولوالجی
سه سرخسی و سه کاندر سغد بوده مستکن.منوچهری.
جملاتی از کاربرد کلمه مستکن
و آنکه در طبع خویشتن چو ضمیر مهر اصحاب مستکن نکند