مستملکات

آشوت تنها به تحکیم بنیان مستملکات خود بسنده نکرد، بلکه برای جلوگیری از استفادهٔ احتمالی دشمنانش از دو امیرنشین باقی‌ماندهٔ ارمنی یعنی آرتسرونی‌ها در واسپوراکان و سیونی‌ها در زنگه زور ضد خود با ازدواج دو دخترش با یک امیر آرتسرونی و یک امیر سیونی (از خانواده‌های نجبای بزرگ ارمنی) دوستی آنان را بدست آورد.

مارتینیک در سال ۱۶۳۵ توسط فرانسه تسخیر شد، مارتینیک در سال ۱۶۷۴ به صورت بخشی از قلمرو پادشاهی فرانسه درآمد و در سال ۱۹۴۶ به صورت یکی از مستملکات ماوراء بحار فرانسه در منطقهٔ کارائیب شناخته شد.

بخشی از زنجیره آتشفشانی در کمان آنتیل کوچک، ارتفاع گرنادا و قلمروهای آن معمولاً از ۳۰۰ متر تا بیش از ۶۰۰ متر از سطح دریا متفاوت است. گرنادا نسبت به مستملکات دورافتاده‌اش ناهموارتر و دارای پوشش گیاهی متراکم‌تر است. زمین‌های گرنادا از یک دشت باریک و ساحلی در یک محور شمالی-جنوبی متشکل از برآمدگی‌ها و دره‌های باریک به سمت داخل ارتفاع می‌گیرد. کوه سنت کاترین با ۸۴۰ متر ارتفاع بلندترین قله است.

ناحیه بارزان نام منطقه‌ای است کوهستانی در کردستان عراق که بر اساس تقسیمات کشوری بخشی از استان اربیل می‌باشد و از دیرباز مسکن ایل بارزانی است. منابع تاریخی در سال ۱۵۹۶ میلادی از ناحیه بارزان به عنوان بخشی از مستملکات شاهزادگان بادینانی یاد کرده‌اند. این شهر در سال ۱۹۴۵ میلادی در پی لایحه‌ای در مجلس شورای عراق از تابعیت موصل جدا شده و به استان اربیل پیوست. این لایحه مربوط به عفو عمومی برای افراد ایل بارزان بود و در آن به درخواست بارزانی‌ها برای پیوستن به استان اربیل نیز پاسخ مثبت داده‌شد.

در پی این خبرها، شکارچیان پوست از سیبری به جزایر کوماندورسکی آمدند و از آنجا به سمت شرق حرکت کردند و از جزایر آلیوتی به خاک اصلی رسیدند. به این ترتیب روس‌ها در سواحل شمال غربی آمریکای شمالی جای پایی به دست آوردند. جزایر آلیوتی به روسیه تعلق داشت تا اینکه این کشور تمام مستملکات خود در آمریکای شمالی را در سال ۱۸۶۷ به ایالات متحده فروخت.

از ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۳ جنگ‌هایی درگرفت که زمینهٔ جنگ جهانی اول را آماده ساخت. در سپتامبر ۱۹۱۱ ایتالیا به عثمانی اعلان جنگ داد و طرابلس را اشغال نمود و در نیمهٔ اکتبر ۱۹۱۲ جنگ به پایان رسید. در اکتبر ۱۹۱۲ تقریباً هم‌زمان با ایتالیا؛ بلغارستان، صربستان، یونان و مونته‌نگرو به عثمانی حمله کردند و در اوایل دسامبر ۱۹۱۲ عثمانی درخواست صلح کرد. در تابستان ۱۹۱۳ جنگ دیگری بر سر غنایم به دست آمده از عثمانی درگرفت. کنفرانس سفیران در دسامبر ۱۹۱۲ توسط گری در لندن تشکیل شد و در ۳۰ مه ۱۹۱۳ در لندن قراردادی امضاء شد که ترک‌ها را وادار می‌ساخت مستملکات خود را از میدیا در ساحل دریای سیاه تا آلتوس در ساحل اژه به اروپاییان واگذار کنند.

خانوادهٔ بغ‌داده‌ها وقتی که نخستین شورش بزرگ ضد اعراب را در آغاز سدهٔ هشتم رهبری کردند، بعدها مرتکب این خطای فاحش شدند که وقتی خانوادهٔ مامیگونیان دست به یک قیام قهرمانانه برای آزادی ارمنستان زدند باگراتونی‌ها نیروهای خود را به نیروهای آنان نپیوستند بلکه گذاشتند تا اعراب آنان را در هم بشکنند و خود از تقسیم املاک آنان بهره گرفتند لیکن در آخرین شورش‌های سدهٔ هشتم شرکت جستند. پس از شکست ناچار شدند مستملکات خود را در مرکز و در مشرق ارمنستان رها کنند و برای سنگر گرفتن و ادامه دادن به مقاومت به املاک خود در منطقهٔ ایسپیر پناه ببرند. در آنجا با تکیه بر قدرت امپراتوری بیزانس خودی گرفتند و تبدیل به عامل اساسی تعادل سیاسی شدند.

دولت انگلستان در این زمان شناسایی پادشاهی فیلیپ پنجم را بر اسپانیا و مستملکات آن کشور در آمریکا تحت شرایطی مناسب پذیرفت:

از سنگ نبشته‌های مربوط به دوران سلطنت آنتیوخوس یکم چنین برمی آید که در آن دوران در ارمنستان بزرگ هنوز حکمرانی ارمنی قدرت را در دست داشته‌است. شماری از مورخان معتقدند او پادشاهی مستقل بوده اما برخی دیگر از محققان وی را حاکمی مطیع دولت سلوکی می‌دانند. آنچه در این خصوص می‌توان اظهار داشت اینکه اسناد مربوط به این دوره برای ارائه نظری قطعی در این مورد کافی نیست. از وقایع دوران سلطنت آنتیوخوس دوم و شرح جنگ‌ها و متصرفات این دوره نیز چنین بر می‌آید که ارمنستان در این زمان جزو مستملکات سلوکیان نبوده و حتی نام آن در حاشیهٔ حوادث این دوران در اسناد و مدارک سلوکی ذکر نشده‌است.

باساس دا ایندیا را گاسپار گونسالوس پرتغالی کشف کرد. در ۳۱ اکتبر سال ۱۸۹۷، فرانسه خواستار مالکیت این آب‌سنگ شد و از آن زمان به وسیله یک نماینده جمهوری فرانسه که در رئونیون سکونت دارد، اداره می‌شود. باساس دا ایندیا به عنوان بخشی از جمهوری فرانسه به‌شمار نمی‌آید، بلکه در زمره یکی از مستملکات دولتی حساب می‌شود. ماداگاسکار نیز بر باساس دا ایندیا ادعای تملک دارد.