معنی کلمه مستحقر در لغت نامه دهخدا
مستحقر. [ م ُ ت َ ق َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از مصدر استحقار. خوارداشته. خوارشده. حقیرشده. حقیر داشته شده. ( اقرب الموارد ). رجوع به استحقار شود.
مستحقر
مستحقر. [ م ُ ت َ ق َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از مصدر استحقار. خوارداشته. خوارشده. حقیرشده. حقیر داشته شده. ( اقرب الموارد ). رجوع به استحقار شود.
جملاتی از کاربرد کلمه مستحقر
زین حدیثم نه نظر بر دو سه دینار زرست لیک تادانی کین بنده چه مستحقر شد
کندن بنیاد دولت را بود سیلی عظیم رشحه کلک عوانان گرچه بس مستحقر است
در چشم اعتقاد فلک با وجود تو مستصغر آمده مه و مستحقر آفتاب