مریت

در سال ۲۰۰۵، یک مکان کنسرت در فضای باز در قسمت شمالی جزیره شمالی افتتاح شد. در ابتدا چارتر وان پاویلیون نام داشت، در سال ۲۰۱۳ توسعه یافت و به فیرست مریت بانک پاویلون تغییر نام داد و از ژانویه ۲۰۱۷ به نام هانینگتون بانک پاولیون نامگذاری شد.

حق سلطنتی رحمت توسط صدراعظم پروردگار به نمایندگی از ملکه در ماه اکتبر سال ۲۰۲۰ به استیون گالانت اعطا شد، وزارت دادگستری گفت که این «به رسمیت شناختن اقدامات فوق‌العاده و شجاعانه او در تالار است که به نجات جان مردم کمک کرد علی‌رغم خطر بزرگی که برای خود وی وجود داشت». اگرچه هیئت مشروط هنوز باید در مورد آزادی وی تصمیم بگیرد، اما گزارش شد که پس از مداخله ملکه بعید است پرونده وی رد شود. خانواده‌های مریت و مقتول، اقدام وی را به دلیل قهرمانانه و تلاش‌ها برای به حطر انداختن زندگی اش ستایش کردند.

در شکل دوم، روابط لئونارد مریت به صورت موفقیت‌آمیز برای اندازه‌گیری جرم سیاه چاله در مرکز کهکشان راه شیره به کار می‌رود.

خانواده وی در سال ۱۸۸۰ وارد ایالات متحده شدند و اولین بار در نیویورک ساکن و پس از آن به پرت آمبوی، نیوجرسی نقل مکان کردند. جو مورا هنر را در نیویورک و بوستون مورد مطالعه قرار داد و در لیگ هنر دانش آموزان نیویورک و مدرسه کول در بوستون تحصیل نمود. او شاگرد ویلیام مریت چیس بود.

سه نفر از قربانیان که با برنامه توانبخشی «یادگیری باهم» دانشگاه کمبریج در ارتباط بودند. دو نفرشان جان باختند و یک نفر زخمی شد. دو نفری که بر اثر ضربات چاقو جان خود را از دست دادند جک مریت و ساسکیا جونز بودند. مریت ۲۵ ساله و فارغ‌التحصیل رشته حقوق و جرم‌شناسی بود که در دانشگاه منچستر و دانشگاه کمبریج تحصیل کرده بود. او به عنوان افسر دولت دانشگاه کمبریج کار می‌کرد و اهل کاتنهام بود. جونز، ۲۳ ساله، دانشجوی سابق دانشگاه آنگلیا راسکین و دانشجوی دانشگاه کمبریج از استراتفورد بود. مریت یک هماهنگ‌کننده دوره برای همایش «یادگیری با هم» بود. مراسم تشییع جنازه مریت و جونز در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۹ انجام شد.

رکورد جهانیِ فعلیِ دو ۱۱۰ متر بامانع متعلق به آریس مریت آمریکایی است که در سپتامبر ۲۰۱۲ این مسافت را در ۱۲٫۸۰ ثانیه دوید و رکورد قبلی را که در اختیار دایرون رابلس کوبایی با ۱۲٫۸۷ ثانیه بود، شکست. رکورد مسابقات المپیک هم در اختیار لیو شیانگ از چین است که در المپیک ۲۰۰۴ آتن زمان ۱۲٫۹۱ ثانیه را به ثبت رساند.

وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون نشان مریت شده‌است.

بعضی از جوامع از این مشکل آگاه هستند و تلاش می‌کنند تا موجب کاهش نور نارنجی شوند. مقاله ای که در ۸ ژوئیه ۲۰۱۰ منتشر شد، بیان می‌کند که در شهر مریت واقع در ایالت بریتیش کلمبیای کانادا نورپردازی‌های اطراف شهر مورد اصلاح قرار گرفته‌اند و به عنوان مثال برای کاهش آلودگی نوری ساختمان‌های تجاری چراغ‌های متمرکز بر پایین برای آن‌ها نصب شده‌است. مزایای این تغییرات تکنولوژیکی عبارتند از: «صرفه جویی در انرژی از طریق چراغ‌های متمرکز بهتر، حفظ محیط زیست با کاهش نور اضافی که ممکن است بر فلور گیاهی و جانوری تأثیر گذار باشد، کاهش جرم و افزایش ایمنی با روشنایی بیشتر و کاهش خطرات سلامتی ناشی از افزایش مضاعف طول روز».

کینکید در ۱۹ ژانویه ۱۹۵۸ در ساکرامنتو متولد شد. او در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی و کالج هنری طراحی در پاسادینا تحصیل کرد. در سال ۱۹۸۲ با نانت ویلی ازدواج کرده و این زوج صاحب چهار دختر شدند: مریت (متولد ۱۹۸۸)، چندلر (متولد ۱۹۹۱)، وینزور (متولد ۱۹۹۵) و اورت (متولد ۱۹۹۷) که نام همه آنها به نام هنرمندان مشهور است. او و همسرش بیش از یک سال قبل از مرگش در سال ۲۰۱۲ از هم جدا شده بودند.

او در اواخر دههٔ ۱۹۲۰ به دلیل اعتقاد به فابیانیسم، تدریجاً از نقش اجرایی خود کناره‌گیری کرد و به تحسین دیکتاتورهای چپ و راست از جمله موسولینی و استالین پرداخت. در سال‌های پایانی عمرش بیانیه‌های عمومی کمتری منتشر ساخت، اما تا مدت کمی پیش از مرگ به خلق آثار فراوانش ادامه داد و در ۹۴ سالگی، در حالی که از دریافت تمام نشان‌های ملی - از جمله نشان مریت در سال ۱۹۴۶ - خودداری کرده بود، درگذشت.