مرغ دانه

من مرغ دانه ام ز پی دام مرغ تو مرغم ز دانه دانه ز مرغان دریغ نیست

ما از آن خال بدین حال فتادیم که مرغ دانه می بیند و در دام بلا می آید

از دانه ببر که حلقه دام در گردن مرغ دانه جوی است

بدان امید که چون مرغ دانه یی یابم بسا عذاب که چون مرغ باب زن بخورم

عاملت یوز پای در دامست واعظت مرغ دانه در منقار

چه کم شود ز تو؟ یک روز خوش خوشم واپرس برای صید چو من مرغ دانه یی در باز

نه مرغ دانه ی دنیایم ای خطا بینان چه حاصل است شما را ز دام گستردن

ما را نبود چون دگران خوشه چین (کسی) چون مرغ دانه یی بدهان برگرفته ایم