مرست

دلبر مه روی بی مرست به غزنین زود نهی دل به ماه رویی دیگر

سرای و باغ، چو بی کدخدا بخواهد ماند گل و بنفشه مرست و سر او باغ مرست

ما مرد نه ایم هیچ بی او بی ما مرست بوالفضایل