مربچه

معنی کلمه مربچه در لغت نامه دهخدا

مربچه. [ م َ ب َچ ْ چ ِ ] ( اِخ ) نام یکی از دهستانهای بخش رامهرمز شهرستان اهواز است. محدود است از شمال به بخش هفتگل ، از شرق به دهستان حومه و رامهرمز، از جنوب به دهستان شهریاری ، از غرب به رود کوپال. هوای آن گرم است و از 14 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده ، جمعیت آن در حدود 1300 تن است. قراء مهم این دهستان عبارتند از: بنه احمدی ، عریض بنه احمدی. مرکز دهستان آبادی مربچه است. آب مصرفی آن از چشمه ، محصول عمده اش غلات و برنج ، شغل مردمش زراعت و صنایع دستی عبا و جاجیم بافی است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).
مربچه. [ م َ ب َچ ْ چ ِ ] ( اِخ ) ده مرکزی دهستان مربچه بخش رامهرمز شهرستان اهواز، در 15هزارگزی غرب رامهرمز و 15 هزارگزی رامهرمز به هفتگل ، در دشت گرمسیری واقع و دارای 400 تن سکنه است. آبش از چشمه ، محصولش غلات و برنج ، شغل مردمش زراعت است. این ده را میرباچه نیز میگویند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

جملاتی از کاربرد کلمه مربچه

روستای مربچه از لحاظ وسعت و زمین کشاورزی یکی از بزرگ‌ترین روستاهای رامهرمز و حومه به‌شمار می‌رود. روستای مربچه در گذشته توسط خوانین بختیاری اداره می‌شد و بعد از آن نمایندگان خوانین به نام‌های حسینعلی لاری زاده و توکل مالک مربچه و زمین‌های کشاورزی شدند.
گروهی از عشایر عرب ایرانی که در استان خوزستان و در ناحیه دشت میشان و شوش زندگی می‌کنند هم از این قبیله هستند؛ که از قبایل بنی لام هستند و قرابت نزدیکی با تیرهٔ عبدالخان دارند. اکثر اهالی روستای مربچه رامهرمز با فامیلی محمدیان و خانواده مرحوم اغلیم ابن والی در کوت سید صالح ساکن هستند از طوایف بزرگ بنی کنانه هستند همچنین در اهواز با جمعیت قابل توجهی با فامیلی شعیبی ساکن هستند.