مدران

مدوزان خرقه ما را مدران نشاید شیخ خرقه دوز ما را

پرده من مدران و در احسان بگشا شیشه دل مشکن قصه آن جام بگو

واعظ مدران چشم که ماگوش بچنگیم زاهد چه زنی نیش که پرورده نوشیم

پرده را ز خویشتن مدران سِر خود را بپوش خوش بنشین

کسی که نبودش این ذوق نگرود بصفی تو حلق خود مدران هیچ واعظ از فریاد