مدبح. [ م ُ دَب ْ ب ِ ] ( ع ص ) کسی که لازم گیرد خانه را و جدا نشود از آن. ( آنندراج ) ( از متن اللغة ). مقیم در خانه. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تدبیح شود. || سر پست فرودآورنده در رکوع و جز آن. آنکه سر فرودمی آورد. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تدبیح شود. || گسترنده پشت را. ( آنندراج ). که سر به حدی فرودآرد که پشتش چون کوهان شتر بالاتر از سرش قرار گیرد. ( از متن اللغة ). رجوع به تدبیح شود.
جملاتی از کاربرد کلمه مدبح
ورنه من از کجا و مدبح تو از کجا ای دفتر مدیح تو الواح روزگار